وقتی نیمه‌ی شعبان نزدیک می‌شود، ناخودآگاه هول می‌افتد توی جانت و فکر می‌کنی باید یک کاری بکنی؛ یک کاری که دل امامت را شاد کند؛ یک کاری که باعث بشود فکر کنی تو هم کمک‌حال بوده‌ای؛ یار بوده‌ای؛ بالاخره یک کاری کرده‌ای. می‌توانی شربت بدهی، شیرینی بدهی، نقل پخش کنی، ریسه ببندی...؛ اما کارهای قشنگ‌تری هم هست که می‌توانی بکنی تا از یادش غافل نشوی؛ کارهایی که بعضی از آن‌ها خیلی ساده‌اند و نُقلی. کارهایی که می‌توانی به آن‌ها فکر کنی و از همین نیمه‌ی شعبان امسال، شروع کنی به انجام دادن‌شان؛ مثلا:
 

خجالت نکش! راحت باش!

بعضی حرف‌ها توی دلت هست که نمی‌توانی به کسی بگویی؛ حتی اگر این کس، نزدیک‌ترین آدم به تو باشد، نگران نباش! غصه نخور! سفره‌ی دلت را بی‌خجالت پیش او باز کن. حالا درباره‌ی هرچیز که هست. باور کن سنگ صبورت است؛ غم‌خوارت است. صلاح زندگی‌ات باشد، مشکلت حل می‌شود، بالاخره ولیّ زمانه است و حلّال مشکلات مادی و معنوی ما و همه عالم.
 

این‌طوری چه‌قدر می‌چسبد!

می‌خواهی بروی مشهد؟ کربلا؟ حج؟ یا نه، زیارت یک امام‌زاده؟ بیا نیّت کن و بگو: «به نیابت از امام زمان علیه‌السلام می‌روم. ثوابش هم نثار گره‌گشایی برای ظهورش.» باور کن آن‌قدر این زیارت به دلت می‌چسبد که فکرش را نمی‌کنی! امتحان کن.
 

یک زندگی شیرین‌تر

بگو از امروز هر کار خیری که می‌کنم، ثوابش باشد برای تعجیل در ظهور امام زمان علیه‌السلام. نترس! کیسه ثواب‌هایت خالی که نمی‌شود هیچ، عنایت و توجه امامت هم سرازیر می‌شود توی زندگی‌ات. آن‌وقت کارهای خوبت هر روز زیادتر می‌شود و زندگی‌ات روزبه‌روز شیرین‌تر.
 

خودمانی حرف بزن!

لازم نیست حتماً با کلمات قلمبه‌سلمبه برایش دعا کنی. هرچی به ذهنت می‌رسد، با همان زبان خودمانی بگو؛ مثلا بگو: «خدایا! هرجا که هست، سالم و سلامت باشد. خدایا! هرجا که هست، لبش خندان و دلش خوش باشد. خدایا! دشمنانش را خوارو ذلیل کن. خدایا! غم غربت را از دلش بردار. خدایا! ظهورش را نزدیک کن.»
 

هدیه کن به او

می‌خواهی صدقه بدهی؟ اول بگو: «به نیّت سلامتی امام زمان علیه‌السلام. خودم و خانواده‌ام هم بیمه‌ی‌ او.» خجالت نکش! مقدار و اندازه‌ی صدقه‌ات مهم نیست؛ مهم، کار و نیّت تو است.

حتی می‌توانی هر روز یک‌صفحه قرآن بخوانی به نیابت از او و ثوابش را هدیه کنی برای سلامتی و تعجیل در ظهورش. حتی مُجازی یک تقلب کوچولو هم بکنی؛ می‌توانی وقت خواب، سه‌بار سوره‌ی توحید را بخوانی. باور کن یک‌دقیقه هم طول نمی‌کشد؛ اما انگار ثواب یک ختم قرآن را هدیه کرده‌ای.
 

یادت نمی‌رود

به دیوار اتاقت عکس چی زده‌ای؟ تیم فوتبال محبوبت؟ بازیگر یا خواننده‌ی مورد علاقه‌ات؟ ماشینی که دوست داری؟

کنارش می‌توانی یک کار دیگر هم بکنی. چندتا پوستر و نوشته بزن از سخنان امام زمان علیه‌السلام یا مطالب مربوط به ایشان. هربار که به یکی از آن‌ها نگاه می‌کنی، یاد امامت می‌افتی؛ آن‌وقت یاد امامت گم نمی‌شود توی این همه گرفتاری و روزمرگی؛ غافل نمی‌شوی؛ یادت نمی‌رود.
 

به همین سادگی!

کتاب‌های خوب و قشنگ را درباره‌ی ایشان پیدا کن و بخوان. بگذار مسلّح شوی به سلاح علم و اطلاعات. آن‌وقت نمی‌گذاری هرکس علیه امامت حرف بی‌اساس بزند یا شبهه‌ای را مطرح کند. می‌توانی قشنگ و مؤدب جوابش را بدهی. می‌توانی درباره‌ی محبت و مهربانی امام حرف بزنی. می‌توانی خواسته‌ها و حرف‌های او را تبلیغ کنی. این‌طوری می‌شوی یک سرباز امام؛ یک رزمنده، به همین سادگی!
 

اصلا هروقت حالش را داشتی...

می‌توانی هر روز دو رکعت نماز برای سلامتی امام بخوانی. این نماز می‌تواند نماز امام زمان علیه‌السلام باشد. نماز امام زمان علیه‌السلام که فقط مخصوص مسجد جمکران نیست؛ می‌شود آن را در هر مکان و زمانی خواند. خواندن هر روزه برایت سخت است؟ هروقت حالش را داشتی بخوان؛ اما فراموشش نکن. اصلا روی یک کاغذ بنویس و بزن روی دیوار و به خودت یادآوری کن.
 

این‌ها را بیش‌تر بخوان!

توی مجالس دعا و توسل برای ظهورش شرکت کن. زیارت‌های مربوط به ایشان را بخوان. بعضی‌ها را بیش‌تر از بقیه بخوان؛ مثلا زیارت «آل یاسین»، استغاثه به حضرت مهدی علیه‌السلام که در مفاتیح‌الجنان آمده و سوم زیارت جامعه کبیره.
 

فراموشش نکن!

فراموشش نکن. سعی کن همیشه یادش کنی؛ وقتی می‌نشینی، بلند می‌شوی، می‌خوابی، بیدار می‌شوی، غذا می‌خوری، وقتی نعمتی به تو می‌رسد، وقتی بلایی از تو دفع می‌شود، بگو: «یا صاحب الزمان!»

تمرین کن تا بشود ملکه‌ی ذهنت، آن‌وقت خودش می‌آید به زبانت.
 

پوزه‌ی این فضول همه‌کاره را به خاک بمال!

یادت باشد شیطان بی‌کار نمی‌نشیند. خودش می‌داند که امام زمان علیه‌السلام حتی از پدر هم برای ما دل‌سوزتر است؛ برای همین همه‌ی تلاشش را می‌کند تا بین تو و او فاصله بیندازد. به زبانت می‌آورد: «من کجا و امام زمان کجا؟... من روسیاهم... گناهکارم... .»

همین‌طوری کم‌کم فاصله‌ی تو و امامت را زیاد می‌کند؛ یک‌کاری می‌کند تا فراموشش کنی؛ کم‌تر به‌یادش باشی. این‌ها را نگو؛ بگو: «دوست من... امام من... پاره‌ی تنم... دل‌سوز من... مهربانم.»

بگذار با تکرار این کلمات، عشقت به امامت زیاد بشود. پوزه‌ی شیطان را به خاک بمال.
 

مثل همیشه یادت باشد!

تمرین کن، قدرت بدنی‌ات را بالا ببر. تیراندازی یاد بگیر. روی خلق‌وخویت کار کن. خودت را آماده کن و بعد ببین زندگی چه‌قدر قشنگ‌تر می‌شود.

 نویسنده: سیده‌فاطمه موسوی
 تصویرساز: احسان سلیمانی

 پی نوشت:
1. رسول خدا (ص) دراین‌باره می‌فرماید: «کسی که قُل هو الله را یک‌بار بخواند، گویا یک‌سوم قرآن را قرائت کرده و اگر دو مرتبه بخواند، گویا دو سوم قرآن را خوانده و اگر سه مرتبه بخواند، مانند این است که همه قرآن را قرائت کرده‌.» (تفسیر نورالثقلین‌، الحویزی‌، ج 5، ص 702، نشر دارالکتب الاسلامیه.)

منبع:
برداشتی آزاد از کتاب «دعا کلید ظهور»، دکتر علی هراتیان.